Een arme vrouw,

Ik heb vandaag een verhaaltje op internet gelezen. Het is een waar gebeurd verhaal. Het gebeurde in een ver land. Ik vond het een mooi maar verdrietig verhaal want er is helaas veel armoede in de wereld.

Ik las dat in dat verre land een arme vrouw zat op straat tegenover een fruitwinkel. Het was druk in de winkel omdat het bijna Nieuwjaar was en iedereen wilde iets kopen voor zijn gezin.
De arme vrouw wilde fruit kopen voor haar kinderen. Ze had vijf kinderen. Maar de vrouw had niet genoeg geld om iets te kopen. Ze had geen man en moest zelf werken voor weinig salaris.

Ze zag alle klanten uit de winkel komen met pakketten van verschillende soorten vruchten. Blij gingen ze naar huis. Het was koud. De vrouw rilde. Plotseling zag ze buiten de winkel een plastiek doosje op de grond. Ze ging kijken en zag dat er fruit in de doos zat. Het fruit was een beetje beschadigd en dus niet goed genoeg voor de verkoop.

De vrouw dacht: ”als ik deze vruchten meeneem, kunnen mijn kinderen het gezonde deel van het fruit eten”.



Blij bij die gedachte, liep de vrouw naar de doos. Ze begon het fruit in haar tas te zetten toen de baas woedend uit de winkel kwam. Hij riep heel hard:

“Hè…….Mevrouw, wat bent u aan het doen!”

De vrouw zei met een trillende stem: “Sorry, meneer, mijn kinderen hebben al heel lang geen fruit gegeten”. En het gezicht van de vrouw was rood van schaamte. Ze kon niets meer zeggen en verdrietig ging ze snel naar huis. Ze kon weer niets lekker aan haar kinderen geven.

Ze was onder weg toen ze iemand hoorde haar roepen. Ze keek naar achter met een nat gezicht. Ze zag een vrouw die vier plastiek zakken vol fruit in haar handen had. Ze gaf de tassen aan de arme vrouw: ”ze zijn voor u, mevrouw…”

De arme vrouw zei: ·“bedankt maar ik ben geen zwerver en ik heb niets nodig.”
Maar de aardige vrouw zette de zakken op de grond en ging heel snel weg.

De moeder ging na lange tijden met het fruit naar huis en haar kinderen werden blij bij het zien van hun moeder met zoveel lekker fruit. Het werd feest in huis.

Oud en Nieuw: vuurwerk en heimwee

Ten eerste wenste ik iedereen een gelukkig Nieuwjaar en een goede gezondheid. Voor mij, is het natuurlijk moeilijk om ver van mijn familie en ver van mijn land te zijn. Maar er is niets aan te doen, ik moet afwachten. Ik heb op nieuwjaarsdag aan mijn familieleden en aan mijn land gedacht, aan de goede en aan de slechte tijden.
In mijn land komt meestal de hele familie bij elkaar om op nieuwjaarsdag feest samen te vieren. In Nederland heb ik geen familie maar gelukkig ben ik hier met mijn man en mijn dochter. We hebben met z'n drieën het nieuwe jaar gevierd en het was gezellig. ik blijf hopen dat mijn familieleden het volgende Nieuwjaar bij ons kunnen komen vieren!!!
In Nederland is elke zondag een stille dag maar de eerste dag van het nieuwe jaar is het dan extra-stil. Tot 2 uur, soms 4 uur 's middags zie je niemand op straat behalve een paar mensen die hun hond uitlaten. Deze mensen zijn verplicht hun hond naar buiten te brengen.

Over het vuurwerk:

ik vind het mooi om te zien en het is een leuk idee om Oud en Nieuw zo te vieren. Maar volgens mij, zou het beter zijn om gecontroleerd vuurwerk af te steken, op een plaats in de wijk of in de stad, om ongelukken te voorkomen. Op die manier zouden er minder slachtoffers zijn, zouden de straten schoon blijven en de dieren hoeven niet bang voor vuurwerk te zijn.

Sommige jongens letten ook niet op. Ze gooien pijltjes en rotjes naar de ramen, op of onder de auto's, naar mensen die op straat lopen, op het gras, tegen de bomen, e.z.v. In de nacht van Oud en Nieuw horen we regelmatig het geluid van de ambulances die de slachtoffers naar het ziekenhuis brengen. Ik wens dus een vreedzame oplossing waardoor geen geweld te pas komt.