Een belangrijke les

Vorig jaar op een zomerse dag zijn mijn familie en ik in een park gaan picknicken. 

Het was een gezellige dag; iedereen was blij en we namen rustig de tijd om te eten, drinken, praten, spelen, wandelen en van de natuur te genieten.

Mijn broer, mijn zus en ik zaten samen naast een beek en we waren over vroeger aan het praten. Ik zag toevallig een kindermus met zijn ouders die probeerden hem te leren vliegen. Het vogeltje kon niet verder dan een paar meters vliegen. Tijdens de oefening zocht de moedermus voedsel uit de grond die ze in de snavel van haar kindje zette.

Toen ik dat zag, moest ik heel diep aan een verhaaltje van vroeger 

 denken:

Toen mijn broer en ik kind waren, gingen we naar een school die dicht bij ons huis stond. We liepen elke dag samen naar school en na de les kwamen we samen terug naar huis. Op een dag, toen we naar huis gingen, zagen we ook zo een klein vogeltje leren vliegen. Het ging precies op de zelfde manier. We waren klein en we wisten niets van vogels. We dachten:

“Als we dit vogeltje vangen en naar huis brengen, kunnen we het makkelijker voedsel geven en zo gaat hij sneller groeien.”

Dus hebben we het onschuldige vogeltje gevangen en gingen ermee naar huis. We waren heel blij want we dachten dat we het goed deden.
We gingen het huis binnen met het vogeltje in onze handen. Mij moeder zag het vogeltje in de handen van mijn broer en ze vroeg?

“wat is er aan de hand? Waar komt dit vogeltje vandaan? War is ermee gebeurd? Is het gewond? Was het alleen op straat?”

En nog veel meer vragen. We vertelden mijn moeder het hele verhaal, wat we hadden gedacht en wat we hadden gedaan.
Onze moeder luisterde naar ons en werd heel verdrietig. Ze vertelde dat we het fout hadden gedaan en ze zei:

“jullie zijn kinderen, jullie weten niet wat het betekent voor een moeder om zijn kind te verliezen.
Dit gevoelen kennen jullie nog niet”.

Onze lieve moeder ging bijna erom huilen maar ze zei:

“Breng snel het vogeltje terug naar de plaats waar jullie het gevonden hebben. Jullie moeten zo snel mogelijk de moeder van het vogeltje blij maken met het terugvinden van haar kleintje.
 Alleen een moeder weet de gevoelens van andere moeders!!”

Voordat we naar de plek teruggingen waar we het vogeltje hadden gevonden, pakte onze moeder een handvol rijst en gaf ons een bakje water mee. Toen we op de plaats aankwamen, zagen we heel veel mussen op de lichtnetten zitten en ze maakten heel veel herrie.

Ze keken in alle richtingen in de omgeving. Onze moeder pakte het vogeltje uit de handen van mijn broer en zette het op de grond. Ze zette een bakje water ernaast en strooide de rijst op de grond. Mijn moeder, mijn broer en ik stonden van veraf naar de vogels te kijken. Als eerste kwamen de ouders van het vogeltje vlug naar het vogeltje en gaven hun kindje met plezier wat rijstkorrels. Daarna vlogen de andere vogels naar de rijstkorrels om ervan te eten en van het water te drinken. Ze zongen allemaal een vrolijk liedje alsof ze feest aan het vieren waren.

Mijn broer en ik waren heel blij om dit te zien, veel blijer dan toen we het vogeltje hadden gepakt.  Toen we naar huis gingen, vroeg mij moeder:

“Hoe voelen jullie zich nu?”

We antwoordden:

“We zijn nu erg blij met wat we hebben gezien maar we hebben ook een belangrijke les geleerd die we ons hele leven lang nooit meer zullen vergeten”