Ik wens jullie een vrolijk eind, een goed begin,
donderdag 29 december 2011
vrijdag 23 december 2011
dinsdag 20 december 2011
Shabe Yalda (De langste nacht van het jaar)
Shabe Yalda (De langste nacht van het jaar)
21 december is een belangrijke dag op de Iraanse kalender. Terwijl Christenen over de hele wereld zich voorbereiden op Kerstmis, maken Iraniërs overal ter wereld zich klaar voor één van hun oudste feesten: Yalda
Yalda valt op de eerste nacht van de eerste winterdag: de langste nacht van het jaar. Het is de nacht van de geboorte van Mithra, de Perzische zonnegod. Mithra symboliseert het licht, het zuivere en het krachtige op aarde. De veranderingen in de lengte van de dagen en nachten deden de mensen geloven dat licht en duisternis - of dag en nacht - in voortdurende strijd zijn. De overwinning van het licht resulteerde in langere dagen, en omgekeerd. Yalda wordt in Iran voornamelijk in huiselijke kring gevierd. Iraniërs in de diaspora vieren Yalda ook in groter verband (studenten- en culturele verenigingen). Familie en vrienden komen bijeen met eten en drinken en dragen gedichten voor van o.a. Hafez en Saadi.
maandag 5 december 2011
zondag 4 december 2011
Sirenes
Elke eerste maandag van de maand horen we een alarm die een hard loeiend geluid maakt.
Gelukkig is de oorlog hier voorbij en gaat de sirene aan alleen om te oefenen.
Elke maand als ik dit geluid hoor, herinner ik mij de tijd van de oorlog in mijn land.
Toen de sirene ging, moesten de mensen wat eten en drinken en iets dat nodig hadden meenemen en in de kelder verzamelen die onder de kamers lag.
De ramen moesten heel goed met de zwarte stoffen of zwart plastiek beschermd worden. Er mocht geen licht van de kamer naar buiten komen en alle ruimtes moesten van buiten donker blijven.
De ramen moesten heel goed met de zwarte stoffen of zwart plastiek beschermd worden. Er mocht geen licht van de kamer naar buiten komen en alle ruimtes moesten van buiten donker blijven.
We moesten altijd naar de radio luisteren en zaklamp en kaarsen bij de hand hebben omdat het licht soms uitgaat terwijl de situatie heel gevaarlijk is.
De radio werkte op batterijen. In de kelder bleven de mensen naar de radio luisteren.
De radio werkte op batterijen. In de kelder bleven de mensen naar de radio luisteren.
Er waren twee soorten geluiden die uit de sirenes kwamen: Het eerste waarschuwde dat het op dit moment heel gevaarlijk was en iedereen naar de kelder moest gaan. Het tweede was een ander geluid en betekende dat de situatie weer veilig was.
Het was een heel moeilijke situatie, zeker voor kleine kinderen die niet begrepen waarom ze naar de kelder moesten gaan.
Ze hoorden alleen de geluiden van de sirene en de vliegtuigen die laag in de lucht vlogen met harde angstaanjagende geluiden en met de bombardementen bezig waren.
De onschuldige kinderen waren heel bang en huilden en trilden en soms werden ze ziek door deze slechte situatie.
Ze hoorden alleen de geluiden van de sirene en de vliegtuigen die laag in de lucht vlogen met harde angstaanjagende geluiden en met de bombardementen bezig waren.
De onschuldige kinderen waren heel bang en huilden en trilden en soms werden ze ziek door deze slechte situatie.
Ik wens een wereld zonder geweld, zonder grens, met een soort munt en één taal!!!!
zaterdag 12 november 2011
Goede ervaring
Vorige week op zaterdag moest ik via de organisatie waar ik heb gewerkt naar een workshop in een andere staat gaan. Ik moest eerst met de trein naar Centraal Station in Den Haag en ging vandaar verder met de bus. Vanuit Centraal Station, moesten we bus 5 nemen. Ik had alle adressen en informaties bij de hand: bus 5 vertrok om 8.45 ‘s ochtends van Centraal Station Den Haag. Ik ging met de andere collega’s mee en een aantal personen uit andere organisaties moesten ook met die bus meereizen.
Als ik naar een verre plaats met andere mensen mee moet reizen, kan ik in de nacht nooit rustig slapen. Ik denk altijd dat ik op tijd op de plaats aanwezig moet zijn. Dus ik kon de hele nacht niet slapen en om 06 uur in de ochtend stond ik op.
Mijn man wilde mij met de auto naar het station brengen. Ik zei tegen mijn man dat we half 08.00 uur moesten vertrekken maar mijn man zei dat het Station vlakbij ons huis is. “als we om kwart voor 08.00 van huis vertrekken kan je op tijd (voor 8.45) de bus in stappen”, antwoordde hij. De treinen komen elke kwartiertjes, dus heb je extra tijd. Dus zijn we om 7.45 uit het onze huis vertrokken en na een paar minuten we waren op het station. We hebben eerst een kaartje bij de kaartautomaat gekocht daarna namen we de trap naar beneden.
Het was een beetje raar: het was heel rustig en behalve mijn man en ik was niemand daar.
Plotseling we hebben op de boord gekeken, er stond op het bord dat de trein richting Den Haag pas om 8.20 uur vertrekt. We konden het niet geloven en we stonden met elkaar praten. In tussen we zagen een paar mensen de trappen naar beneden af komen. Mijn man vroeg aan een man hoe laat de trein komt en hij zei kijk naar het boord, daar staat er: de trein komt om 8.20. Mijn man zei dat hij laat kwam en de man zei ja, omdat vandaag zaterdag is!!! Ja, door de spanning hadden we vergeten dat op de zaterdag het trainprogramma anders is dan door de week.
De train kwam en ik stapte erin, ik was blij dat jij er was maar de trein bleef nog een paar minuten stil staan en toen vertrokken we. Toen ik eindelijk op het Centraal Station in Den Haag aangekomen, stapte ik eruit.
Ik had weinig tijd en ik was niet bekend, ik dacht dat het beter was aan iemand het adres te vragen. Daarom ging ik een winkel in en vroeg ik waar ik in de bus moest stappen. De baas van de winkel zei: “ u moet van deze trap die naast mijn winkel is naar boven nemen”. Ik kwam naast de trap het was een lange ijzeren trap. Ik keek aan mijn horloge, ik had weinig tijd. Ik ging snel de trap op. Ik klom naar boven maar daar stond de treinen en de reizigers die met de trein wilden reizen. Dus ik kwam nog een keer de trap naar beneden. Ik zag een man dat die straatmagazine aan de hand had, ik vroeg aan die man waar bus 5 was. De man wees mij een andere trap en zei hij u moet op schieten, anders zou ik de bus missen.
Ik weet het niet hoe maar gelukkig heb ik de bus gevonden. Toen ik stapte in de bus, de bus vertrok naar een ander station omdat een paar mensen van een andere organisatie moesten de bus instappen en mee reizen.
Dat was een leerzame ervaring, deze spannende reis. Voortaan, zal ik goed op de tijd, de dag en andere dingen letten.
Als ik naar een verre plaats met andere mensen mee moet reizen, kan ik in de nacht nooit rustig slapen. Ik denk altijd dat ik op tijd op de plaats aanwezig moet zijn. Dus ik kon de hele nacht niet slapen en om 06 uur in de ochtend stond ik op.
Mijn man wilde mij met de auto naar het station brengen. Ik zei tegen mijn man dat we half 08.00 uur moesten vertrekken maar mijn man zei dat het Station vlakbij ons huis is. “als we om kwart voor 08.00 van huis vertrekken kan je op tijd (voor 8.45) de bus in stappen”, antwoordde hij. De treinen komen elke kwartiertjes, dus heb je extra tijd. Dus zijn we om 7.45 uit het onze huis vertrokken en na een paar minuten we waren op het station. We hebben eerst een kaartje bij de kaartautomaat gekocht daarna namen we de trap naar beneden.
Het was een beetje raar: het was heel rustig en behalve mijn man en ik was niemand daar.
Plotseling we hebben op de boord gekeken, er stond op het bord dat de trein richting Den Haag pas om 8.20 uur vertrekt. We konden het niet geloven en we stonden met elkaar praten. In tussen we zagen een paar mensen de trappen naar beneden af komen. Mijn man vroeg aan een man hoe laat de trein komt en hij zei kijk naar het boord, daar staat er: de trein komt om 8.20. Mijn man zei dat hij laat kwam en de man zei ja, omdat vandaag zaterdag is!!! Ja, door de spanning hadden we vergeten dat op de zaterdag het trainprogramma anders is dan door de week.
De train kwam en ik stapte erin, ik was blij dat jij er was maar de trein bleef nog een paar minuten stil staan en toen vertrokken we. Toen ik eindelijk op het Centraal Station in Den Haag aangekomen, stapte ik eruit.
Ik had weinig tijd en ik was niet bekend, ik dacht dat het beter was aan iemand het adres te vragen. Daarom ging ik een winkel in en vroeg ik waar ik in de bus moest stappen. De baas van de winkel zei: “ u moet van deze trap die naast mijn winkel is naar boven nemen”. Ik kwam naast de trap het was een lange ijzeren trap. Ik keek aan mijn horloge, ik had weinig tijd. Ik ging snel de trap op. Ik klom naar boven maar daar stond de treinen en de reizigers die met de trein wilden reizen. Dus ik kwam nog een keer de trap naar beneden. Ik zag een man dat die straatmagazine aan de hand had, ik vroeg aan die man waar bus 5 was. De man wees mij een andere trap en zei hij u moet op schieten, anders zou ik de bus missen.
Dat was een leerzame ervaring, deze spannende reis. Voortaan, zal ik goed op de tijd, de dag en andere dingen letten.
donderdag 16 juni 2011
Excursie naar Delft
We hadden op vrijdag 27 mei een excursie naar Delft. Twee aardige docenten hadden de excursie georganiseerd. We waren met een groep van ongeveer 40 personen. We zijn vertrokken vanuit Rijswijk en gingen met de trein naar Delft. Vanaf het station Delft hebben we naar de Oude Kerk gelopen.
We hebben onderweg het oude stadhuis van Delft gezien. Het is een oud gebouw met verschillende soorten logo's met naam en datum. Deze logo's zijn heel oud. In de geschiedenis worden ze 'wapens' genoemd. Ook hangen er oude lantaarnen aan de muur.
De toren van de Oude Kerk staat scheef. Het is echt bijzonder om te zien dat deze hoge toren op zo'n manier blijft staan. Velen onder ons hebben foto's gemaakt. We hebben ook de mooie grachten van Delft gezien.
Op een binnenplaats stonden veel mooie blauwe lantaarnenpalen met vierkante en ronde vormen. Ze zijn van porcelein. Het porcelein wordt in Delft gemaakt en geschilderd. Ze zijn ongelooflijk mooi. De namen van de kunstenaars staan erop. Men kan prachtige en verschillende mooie tekeningen zien.
Binnen de Oude en de Nieuwe Kerk waren veel dingen uit de geschiedenis te zien, waaronder kunstwerken van slachtoffers die tijdens de oorlog in verschikkelijke omstandigheden dood gingen. Er stond ook een prachtige sculptuur: het beeld van een mooi meisje tranen van parel in haar ogen.
Ook de jurk van het meisje was vol met parels. Ik herinnerde mij dat, toen ik nog een kind was, mij moeder mij een verhaal had verteld over een mooi meisje dat tranen van parel huilde. Het was een lang en mooi verhaal. Daarom was dit beeld heel interessant voor mij.
Op het grote plein zijn er veel winkels waar men porselein uit Delft kan kopen. De tekeningen op de voorwerpen zijn de symbolen van Nederland. Er is veel keuze: modern servies, of klassiek of decoratief, vazen, moderne en klassieke sieraden, seizoen artikelen zoals kerstballen, verzamelartikelen zoals lepeltjes of vingerhoeden, tegels, beeldjes, kinderartikelen… Op het plein zijn er ook restauranten waar men kan eten en drinken.
Om 15 uur, gingen we weer naar huis. Het was een mooi uitstapje.
We hebben onderweg het oude stadhuis van Delft gezien. Het is een oud gebouw met verschillende soorten logo's met naam en datum. Deze logo's zijn heel oud. In de geschiedenis worden ze 'wapens' genoemd. Ook hangen er oude lantaarnen aan de muur.
Op een binnenplaats stonden veel mooie blauwe lantaarnenpalen met vierkante en ronde vormen. Ze zijn van porcelein. Het porcelein wordt in Delft gemaakt en geschilderd. Ze zijn ongelooflijk mooi. De namen van de kunstenaars staan erop. Men kan prachtige en verschillende mooie tekeningen zien.
Binnen de Oude en de Nieuwe Kerk waren veel dingen uit de geschiedenis te zien, waaronder kunstwerken van slachtoffers die tijdens de oorlog in verschikkelijke omstandigheden dood gingen. Er stond ook een prachtige sculptuur: het beeld van een mooi meisje tranen van parel in haar ogen.
Ook de jurk van het meisje was vol met parels. Ik herinnerde mij dat, toen ik nog een kind was, mij moeder mij een verhaal had verteld over een mooi meisje dat tranen van parel huilde. Het was een lang en mooi verhaal. Daarom was dit beeld heel interessant voor mij.
Op het grote plein zijn er veel winkels waar men porselein uit Delft kan kopen. De tekeningen op de voorwerpen zijn de symbolen van Nederland. Er is veel keuze: modern servies, of klassiek of decoratief, vazen, moderne en klassieke sieraden, seizoen artikelen zoals kerstballen, verzamelartikelen zoals lepeltjes of vingerhoeden, tegels, beeldjes, kinderartikelen… Op het plein zijn er ook restauranten waar men kan eten en drinken.
Om 15 uur, gingen we weer naar huis. Het was een mooi uitstapje.
maandag 23 mei 2011
Draaiorgel
Toen ik in Nederland kwam, viel me iets op. Op de markt staat vaak een paard met een mooie wagen. Op de wagen staan verschillende kleurrijke poppen.
Een harde muziek komt uit de wagen en draait van 9 uur 's ochtends tot ongeveer 5 uur middags. De wagen noemt men een draaiorgel.
Twee mannen staan in de buurt van de wagen met een spaarpot. Ze schudden de potten regelmatig met een hard geluid en de mensen gooien geld in de potten.
De kinderen staan naast het paard. Ze praten tegen het paard en soms geven ze wortels. Het paard en de kinderen zijn als vrienden. Volwassenen en kinderen maken foto's van het paard en de draaiorgel.
Waarom en om welke reden moet een paard uren lang alleen naar harde muziek luisteren zonder naar de omgeving te kunnen kijken
Ik vind het een zielige situatie voor deze onschuldige paarden. Later worden deze paarden misschien wel doof door die harde muziek.
Maar ik zie, gelukkig, de laatste jaren steeds meer draaiorgels zonder paard op de markt staan. Nu heeft de draaiorgel een motor en de baas is de bestuurder van het toestel. Ik hoop dat in de toekomst alle draaiorgels door een machine in plaats van een paard worden bestuurd.
Maar ik zie, gelukkig, de laatste jaren steeds meer draaiorgels zonder paard op de markt staan. Nu heeft de draaiorgel een motor en de baas is de bestuurder van het toestel.
Ik hoop dat in de toekomst alle draaiorgels door een machine in plaats van een paard worden bestuurd.
Een harde muziek komt uit de wagen en draait van 9 uur 's ochtends tot ongeveer 5 uur middags. De wagen noemt men een draaiorgel.
De kinderen staan naast het paard. Ze praten tegen het paard en soms geven ze wortels. Het paard en de kinderen zijn als vrienden. Volwassenen en kinderen maken foto's van het paard en de draaiorgel.
Waarom en om welke reden moet een paard uren lang alleen naar harde muziek luisteren zonder naar de omgeving te kunnen kijken
Maar ik zie, gelukkig, de laatste jaren steeds meer draaiorgels zonder paard op de markt staan. Nu heeft de draaiorgel een motor en de baas is de bestuurder van het toestel. Ik hoop dat in de toekomst alle draaiorgels door een machine in plaats van een paard worden bestuurd.
Maar ik zie, gelukkig, de laatste jaren steeds meer draaiorgels zonder paard op de markt staan. Nu heeft de draaiorgel een motor en de baas is de bestuurder van het toestel.
woensdag 4 mei 2011
Dodenherdenking
Ik deed vandaag mee aan de dodenherdenking.
Er waren veel mensen aanwezig
.in de grote kerk. De burgemeester van Rijswijk, mevr. Ineke van der Wel was ook in de kerk. Een cellist heeft een muziekstuk op de cello gespeeld. Er heerste een totale stilte in de kerk. Iedereen luisterde naar de muziek. De muziek vertelt.
Hij vertelt over de moeilijke tijden van de oorlog, over de angst, de sirenes, het gebrek aan voedsel, de honger, magere kinderen, verdrietige vrouwen die door de oorlog hun man hebben verloren, kinderen die zonder vader moeten verder leven, de gewonden in de ziekenhuizen, de dode soldaten, de mensen die door een bombardement dood zijn gegaan, volle ziekenhuizen, begrafenissen… Als men aan oorlog denkt, denkt men aan slechte tijden.
Na de muziek hield de burgemeester een toesprak. Ze had het over de oorlog die er nog steeds is in andere landen. Daarna ging iedereen staan om het volkslied te zingen. Ik houd van het Wilhelmus.
Na de herdenking in de kerk gingen we in een lange rij naar het monument.
Eerst zei de burgemeester een paar woorden. Er stonden mensen in uniform. Ze speelden een speciale muziek. Om 8 uur moest iedereen twee minuten stil blijven. Daarna zongen alle mensen het volkslied.
De burgemeester legde een krans bij het monument. Groepen van verschillende organisaties legden ook een krans bij het monument. Een echtpaar uit Afghanistan heeft namens VWR ook een krans gelegd.
vrijdag 29 april 2011
In de vlindertuin
Mijn vriendin heeft mij uitgenodigd om tijdens de meivakantie samen met haar naar de vlindertuin te gaan. We hebben voor 27 april afgesproken. De vlindertuin zit in Leidschendam. We hebben de bus vanaf Rijswijk Station
genomen, richting station Voorburg.
Daar moesten we overstappen. We gingen naar binnen.
De reis duurt ongeveer een halfuur. Onderweg zaggen we veel mooie natuur. Opdeze mooie lentedag stonden de bloemen in bloei.
De vlindertuin zit in een groot gebouw. We gingen naar
binnen. Er was was een ruimte met tafels en stoelen voor de bezoekers die iets willen drinken.
Daar staat de balie waar de bezoeken moeten betalen. het is heel warm en vochtig in de vlindertuin, daarom zei een medewerker dat we onze jassen moesten uitdoen. We konden de jassen op een kapstok hangen. Dat hebben we gedaan. We kochten twee entreekaartjes en gingen de tuin binnen.
De tuin is ongelooflijk mooi om te zien. Daar kom je in een andere wereld. Het is een grote tuin met verschillende soorten kleine bomen en veel gekleurde bloemen. Erg mooi, prachtig!!!
Overal zie je mooie vlinders met verschillende kleuren. Ze fladderen of zitten op de bomen en bloemen. Ze zijn niet bang voor de bezoekers. Ze blijven gewoon op hun blad of bloem zitten. De bezoekers maken foto's van de vlinders en de andere dieren of planten die in de tuin leven.
Een medewerkster van de vlindertuin wees ons een grote rups op een bananenplant. De rups is heel groot. Hij eet heel veel uit het blad. Daarna wordt de rups een prachtige vlinder, blauw en bruin. Op andere bladeren zaten vlindereitjes.
Er zijn veel vruchten in de tuin, zoals stukken sinaasappels die op een stokje zijn geplaatst en mango's en andere exotische vruchten en ook borden waarin de vlinders suikerwater kunnen drinken. De borden zijn heel mooi om te zien. Ze lijken platte gebloemde borden maar als je van dichtbij kijkt zie je heel veel kleine schaaltjes. De schaaltjes zijn met suikerwater gevuld. De vlinders komen de suikerwater drinken.
We zagen dat sommige kinderen een blaadje hadden waarin ze iets moesten invullen. We hebben bij de receptie het blaadje gevraagd om het spelletje te doen. In de tuin staan overal letters verstopt. We moesten alle letters opzoeken om het geheime woord te vinden. Dat was goed zoeken! Maar we hebben de meeste letters gevonden en ingevuld. De andere letters konden we raden. Zo hebben we het goede antwoord gevonden en we mochten onze prijs bij de receptie halen: een snoepje.
genomen, richting station Voorburg.
Daar moesten we overstappen. We gingen naar binnen.
De reis duurt ongeveer een halfuur. Onderweg zaggen we veel mooie natuur. Opdeze mooie lentedag stonden de bloemen in bloei.
De vlindertuin zit in een groot gebouw. We gingen naar
binnen. Er was was een ruimte met tafels en stoelen voor de bezoekers die iets willen drinken.
Daar staat de balie waar de bezoeken moeten betalen. het is heel warm en vochtig in de vlindertuin, daarom zei een medewerker dat we onze jassen moesten uitdoen. We konden de jassen op een kapstok hangen. Dat hebben we gedaan. We kochten twee entreekaartjes en gingen de tuin binnen.
De tuin is ongelooflijk mooi om te zien. Daar kom je in een andere wereld. Het is een grote tuin met verschillende soorten kleine bomen en veel gekleurde bloemen. Erg mooi, prachtig!!!
Het plafond van de vlindertuin is van glas. Daardoor kan licht en zon makkelijk op de planten en bomen schijnen. Er zijn veel soorten bloemen van verschillende kleuren en vormen. Er zijn ook bananenplanten met grote trossen bananen en veel andere mooie bomen waarvan ik de naam niet ken.
Er leven ook vogels in de tuin, kanaries en vinken en andere vrolijke vogels. Ze vliegen en fluiten. Ik denk dat ze hier blij leven in deze mooie tuin.
Er is ook een waterval met onderaan een vijver waar gekleurde vissen zwemmen. Er zijn grote stenen in de vijver. Daarop zitten schildpaden naar de waterval te kijken.
Er zijn veel vruchten in de tuin, zoals stukken sinaasappels die op een stokje zijn geplaatst en mango's en andere exotische vruchten en ook borden waarin de vlinders suikerwater kunnen drinken. De borden zijn heel mooi om te zien. Ze lijken platte gebloemde borden maar als je van dichtbij kijkt zie je heel veel kleine schaaltjes. De schaaltjes zijn met suikerwater gevuld. De vlinders komen de suikerwater drinken.
We zagen dat sommige kinderen een blaadje hadden waarin ze iets moesten invullen. We hebben bij de receptie het blaadje gevraagd om het spelletje te doen. In de tuin staan overal letters verstopt. We moesten alle letters opzoeken om het geheime woord te vinden. Dat was goed zoeken! Maar we hebben de meeste letters gevonden en ingevuld. De andere letters konden we raden. Zo hebben we het goede antwoord gevonden en we mochten onze prijs bij de receptie halen: een snoepje.
Voordat we de vlindertuin verlieten, gaf mijn vriendin mij een potje met paarse viooltjes. Daarna liepen we naar de
bushalte en gingen weer naar huis.
Het was een leuke dag en ik zal die dag nooit vergeten.dinsdag 26 april 2011
In het Wilhelmina park
Het was gisteren eerste Paasdag. Het was mooi weer en een prachtige dag!!
Mijn man en ik besloten naar het park te gaan. Het was half elf in de morgen en op straat was het heel rustig. Misschien waren veel mensen op vakantie gegaan en de anderen sliepen nog.
Omdat de zondag een rustdag is, slapen veel
Dankzij hun werk is het Wilhelminapark helemaal veranderd. Het is ongelooflijk mooi geworden. Die mensen hebben met slecht weer, onder regenbuien en sneeuwbuien hard gewerkt. Het resultaat van hun moeite is een modern en prachtig park met veel brede sloten, mooie nieuwe bomen, mooie fietspaden en aparte voetpaden voor de wandelaars.
Er is ook een plek voor de mensen die in het park een barbecue willen maken. Om 12 uur, gingen we naar Delft en na het eten gingen we weer naar huis. In de middag gingen we weer naar het park. Er was een groot verschil tussen de ochtend en de middag. 's Middags kon je niet makkelijk de auto parkeren omdat alle wegen waren vol met geparkeerde auto's. 's Ochtends was het park leeg maar 's middags zaten er veel mensen die een picknick hadden meegenomen. Je zag overal as van de barbecue en je kon de lekkere geur van verschillende gerechten ruiken.
Onderweg vroeg mijn man: "Wat betekent Rijswijk eigenlijk? We weten wat wijk betekent maar wat is Rijs?" Ik antwoordde: "We kennen de betekenis van de naam Rijswijk niet, maar we weten dat Rijswijk een groene en mooie stad is."
Mijn man en ik besloten naar het park te gaan. Het was half elf in de morgen en op straat was het heel rustig. Misschien waren veel mensen op vakantie gegaan en de anderen sliepen nog.
Omdat de zondag een rustdag is, slapen veel
mensen tot 's middags 12 uur.
In het park waren er een paar gezinnen, ouders met kinderen.
De blije kinderen speelden op speeltoestellen en sommigen zwommen in het meertje. We wandelden tot ongeveer 12 uur. We dachten aan vorig jaar hoe werknemers van de gemeente Rijswijk in de kou bezig waren met verschillende werkvoertuigen.
Dankzij hun werk is het Wilhelminapark helemaal veranderd. Het is ongelooflijk mooi geworden. Die mensen hebben met slecht weer, onder regenbuien en sneeuwbuien hard gewerkt. Het resultaat van hun moeite is een modern en prachtig park met veel brede sloten, mooie nieuwe bomen, mooie fietspaden en aparte voetpaden voor de wandelaars.
Er is ook een plek voor de mensen die in het park een barbecue willen maken. Om 12 uur, gingen we naar Delft en na het eten gingen we weer naar huis. In de middag gingen we weer naar het park. Er was een groot verschil tussen de ochtend en de middag. 's Middags kon je niet makkelijk de auto parkeren omdat alle wegen waren vol met geparkeerde auto's. 's Ochtends was het park leeg maar 's middags zaten er veel mensen die een picknick hadden meegenomen. Je zag overal as van de barbecue en je kon de lekkere geur van verschillende gerechten ruiken.
Onderweg vroeg mijn man: "Wat betekent Rijswijk eigenlijk? We weten wat wijk betekent maar wat is Rijs?" Ik antwoordde: "We kennen de betekenis van de naam Rijswijk niet, maar we weten dat Rijswijk een groene en mooie stad is."
zaterdag 23 april 2011
in de reclame
We woonden pas een maand in Nederland. Op een dag ging ik naar de supermarkt om boodschappen te doen. Bij de slagerij was het vlees in de reclame voor een lage prijs. Bovendien, was de actie '2 voor de prijs van 1'. Ik zag dat veel mensen blij waren met de lage prijs en dat ze veel
vlees kochten. Ik dacht: "dat is goed.
Ik zal een aantal verpakkingen vlees en gehakt kopen en ze in de vriezer doen. Dan hoef ik voor een paar maanden geen vlees te kopen." Ik heb dus veel vlees gekocht voor ongeveer 12 gulden. 12 gulden was veel geld maar als ik zo veel vlees voor de normale prijs had gekocht was het veel duurder geweest. Dus maar die prijs betalen.
Heel blij ging ik met een tas vol vlees naar huis. Thuis, vertelde ik het hele verhaal aan mijn man en mijn dochter. Ze werden ook heel blij. Maar mijn dochter kon al beter Nederlands lezen als ik. Ze zei tegen mij: "Mama, je hebt veel vlees voor een lage prijs gekocht maar weet je dat het varkensvlees en paardenvlees is?." Ik zei: "Wat? Wie zou het vlees van varkens en paarden willen eten?" Mijn dochter vertelde mij dat Nederlanders vaak varkensvlees eten en sommige mensen lusten ook paardenvlees.
Mijn dochter zei: "Ik ga het vlees naar de supermarkt terugbrengen en ons geld terugvragen." Ze heeft het vlees naar de supermarkt teruggebracht. Met veel moeite kreeg ze het geld terug. Ze heeft een uur lang met het personeel en de baas van de supermarkt gepraat en het verhaal uitgelegd. Ze vonden dat we het vlees maar moesten weggooien. Uiteindelijk namen ze het vlees terug maar zeiden wel dat het voor de eerste en de laatste keer was.
Vanaf die tijd, lees ik altijd heel goed de naam van de producten die ik wil kopen.
vlees kochten. Ik dacht: "dat is goed.
Ik zal een aantal verpakkingen vlees en gehakt kopen en ze in de vriezer doen. Dan hoef ik voor een paar maanden geen vlees te kopen." Ik heb dus veel vlees gekocht voor ongeveer 12 gulden. 12 gulden was veel geld maar als ik zo veel vlees voor de normale prijs had gekocht was het veel duurder geweest. Dus maar die prijs betalen.
Heel blij ging ik met een tas vol vlees naar huis. Thuis, vertelde ik het hele verhaal aan mijn man en mijn dochter. Ze werden ook heel blij. Maar mijn dochter kon al beter Nederlands lezen als ik. Ze zei tegen mij: "Mama, je hebt veel vlees voor een lage prijs gekocht maar weet je dat het varkensvlees en paardenvlees is?." Ik zei: "Wat? Wie zou het vlees van varkens en paarden willen eten?" Mijn dochter vertelde mij dat Nederlanders vaak varkensvlees eten en sommige mensen lusten ook paardenvlees.
Mijn dochter zei: "Ik ga het vlees naar de supermarkt terugbrengen en ons geld terugvragen." Ze heeft het vlees naar de supermarkt teruggebracht. Met veel moeite kreeg ze het geld terug. Ze heeft een uur lang met het personeel en de baas van de supermarkt gepraat en het verhaal uitgelegd. Ze vonden dat we het vlees maar moesten weggooien. Uiteindelijk namen ze het vlees terug maar zeiden wel dat het voor de eerste en de laatste keer was.
Vanaf die tijd, lees ik altijd heel goed de naam van de producten die ik wil kopen.
vrijdag 8 april 2011
dit is Nederland (3)
Ik was in gesprek met mijn vriendin. Ze vertelde mij wat gebeurde toen ze net in Nederland was. Ik vroeg haar of ik haar verhaal op mijn weblog kon plaatsen. En dat mag. Hier is haar verhaal:
"We woonden pas drie weken in Nederland. Mijn man, een Nederlander, ging werken. Ik moest alleen naar het stadhuis om ons in te schrijven als nieuwe inwoners. De ambtenaar vroeg naar onze gegevens: naam, voornaam, adres, nationaliteit. Dat was geen probleem. Toen vroeg hij naar mijn godsdienst. Ik stond perplex. De ambtenaar dacht dat ik het woord 'godsdienst' niet begreep. Hij zei: "religie" en "als u in Nederland wilt wonen, moet u de taal leren".
Ik werd een beetje boos. Ik woonde pas drie weken in Nederland. Dat was toch knap om alleen naar het stadhuis te gaan! Maar ik kende te weinig woorden om het uit te leggen. Maar ik was ook verbaasd. Waarom vroeg hij naar mijn godsdienst? In mijn land is het ondenkbaar. Staat en godsdienst hebben niets met elkaar te maken. Toen ik dat aan mijn man vertelde, zei hij nuchter: "Zo is het hier".
"We woonden pas drie weken in Nederland. Mijn man, een Nederlander, ging werken. Ik moest alleen naar het stadhuis om ons in te schrijven als nieuwe inwoners. De ambtenaar vroeg naar onze gegevens: naam, voornaam, adres, nationaliteit. Dat was geen probleem. Toen vroeg hij naar mijn godsdienst. Ik stond perplex. De ambtenaar dacht dat ik het woord 'godsdienst' niet begreep. Hij zei: "religie" en "als u in Nederland wilt wonen, moet u de taal leren".
Ik werd een beetje boos. Ik woonde pas drie weken in Nederland. Dat was toch knap om alleen naar het stadhuis te gaan! Maar ik kende te weinig woorden om het uit te leggen. Maar ik was ook verbaasd. Waarom vroeg hij naar mijn godsdienst? In mijn land is het ondenkbaar. Staat en godsdienst hebben niets met elkaar te maken. Toen ik dat aan mijn man vertelde, zei hij nuchter: "Zo is het hier".
donderdag 7 april 2011
dit is Nederland (2)
"Toen ik naar Nederland kwam, vond ik ook sommige dingen raar. Ik herinner mij een bezoek bij de tandarts. Ik vond het heel erg. Hij ging in ??n keer boren, zonder verdoving. In mijn land moet je 3 of 4 keer naar de tandarts voor ??n behandeling. De tandarts gaat boren en als het te veel pijn doet, stopt hij. Hij doet een pasta met kruidnagels in de kies. Dat noemen we een pleister. De pleister is ontsmettend en verdovend. De pati?nt moet ??n week wachten en de tandarts gaat verder boren. Nog ??n week wachten voordat hij verder gaat. Het duurt langer maar het doet bijna geen pijn en elke behandeling is kort. In Nederland, vond ik de tandartsbezoeken heel erg. Gelukkig heb ik nu een Iraanse tandarts. Ik ben heel tevreden met zijn behandelingen."
een geluk bij een ongeluk
Jaren geleden, toen we net in Nederland waren aangekomen, leerde ik fietsen met de hulp van mijn man en mijn dochter. In die tijd woonden we in Vlaardingen. Met mooi weer gingen we met z'n tweeën of z'n drieën fietsen.
Op een dag besloten we in de richting van Maassluis te gaan fietsen. Het is een mooie, groene weg, die door het bos loopt. Het was een mooie dag, we waren vrolijk, we praatten met elkaar. We namen een kleine weg.
De weg ging eerst omhoog daarna omlaag, richting Maassluis. Ik wist niet dat ik niet hoefde te trappen als de weg naar beneden gaat. Ik ging steeds sneller naar beneden. Op een moment, kon ik mijn fiets niet meer controleren. Ik ging heel snel naar beneden, ik botste tegen een lantarenpaal en viel op de stoep. Mijn elleboog deed heel erg pijn. Een aantal auto's stopten. Een man bracht ons naar het ziekenhuis. Een aardige vrouw zei tegen mijn man: "ik kan jullie fietsen naar mijn huis brengen". Ze gaf het adres van haar huis aan mijn man.
De dokter deed mijn hand in een verband en bond hem met een mitella aan mijn schouder. Hij zei dat ik 6 maanden naar fysiotherapie moest gaan.
In de praktijk van de fysiotherapeute, maakte ik kennis met een aardige vrouw, Annie. Elke dag zaten Annie en ik in de wachtkamer en we praatten over verschillende zaken. Annie en ik werden goede vriendinnen van elkaar. We gingen naar Annie's huis om koffie te drinken. Zij en haar man kwamen ook bij ons thuis. Soms ontmoette ik Annie in de bus. Dan ging ik naast haar zitten om te praten. Annie stelde ons aan haar familie voor. We hebben kennis gemaakt met haar familie. Ze zijn allemaal aardige mensen.
Een paar jaar later zijn we naar Rijswijk verhuisd maar we hebben nog steeds contact met elkaar. Annie heeft mij veel over de Nederlandse cultuur verteld.
Ja, ik heb een geluk bij een ongeluk gekregen.
Op een dag besloten we in de richting van Maassluis te gaan fietsen. Het is een mooie, groene weg, die door het bos loopt. Het was een mooie dag, we waren vrolijk, we praatten met elkaar. We namen een kleine weg.
De weg ging eerst omhoog daarna omlaag, richting Maassluis. Ik wist niet dat ik niet hoefde te trappen als de weg naar beneden gaat. Ik ging steeds sneller naar beneden. Op een moment, kon ik mijn fiets niet meer controleren. Ik ging heel snel naar beneden, ik botste tegen een lantarenpaal en viel op de stoep. Mijn elleboog deed heel erg pijn. Een aantal auto's stopten. Een man bracht ons naar het ziekenhuis. Een aardige vrouw zei tegen mijn man: "ik kan jullie fietsen naar mijn huis brengen". Ze gaf het adres van haar huis aan mijn man.
De dokter deed mijn hand in een verband en bond hem met een mitella aan mijn schouder. Hij zei dat ik 6 maanden naar fysiotherapie moest gaan.
In de praktijk van de fysiotherapeute, maakte ik kennis met een aardige vrouw, Annie. Elke dag zaten Annie en ik in de wachtkamer en we praatten over verschillende zaken. Annie en ik werden goede vriendinnen van elkaar. We gingen naar Annie's huis om koffie te drinken. Zij en haar man kwamen ook bij ons thuis. Soms ontmoette ik Annie in de bus. Dan ging ik naast haar zitten om te praten. Annie stelde ons aan haar familie voor. We hebben kennis gemaakt met haar familie. Ze zijn allemaal aardige mensen.
Een paar jaar later zijn we naar Rijswijk verhuisd maar we hebben nog steeds contact met elkaar. Annie heeft mij veel over de Nederlandse cultuur verteld.
Ja, ik heb een geluk bij een ongeluk gekregen.
dinsdag 5 april 2011
dit is Nederland (1)
Toen we in Nederland kwamen, vonden we in de eerste jaren dat er veel verschil was tussen ons land en Nederland. In Nederland waren de winkels vanaf 9 uur open terwijl in mijn land de winkels van 's ochtends vroeg tot midden in de nacht open blijven. Sommige winkels zijn alleen een paar uren gesloten. De mensen kunnen altijd winkelen.
Ik herinner mij de eerste keer dat ik naar de dokter ging. Ik moest eerst zoals andere patiënten in de wachtkamer zitten. Van tijd tot tijd hoorde ik een bel. En dan ging iemand in de kamer van de huisarts. Toen de patiënt eruit kwam, ging nog ??n keer de bel. Een andere patiënt was aan de beurt. In mijn land krijgen de patiënten een nummer. Ze zitten in een grote wachtkamer te wachten. Als de doktersassistente een nummer roept, b.v. nummer 24, mag degene die dat nummer heeft naar de dokter gaan. Op die dag zat ik in de wachtkamer aan het verleden te denken. Plotseling vroeg een mevrouw hoe laat mijn afspraak was. Ik liet mijn afsprakenkaart zien. Mijn afspraak was om 10.15 uur maar ik wist niet hoe ik het in het Nederlands moest zeggen. De mevrouw zei : "als de patiënt komt, mag je na de bel naar binnen."
Toen ik naar de dokter ging, zag ik mijn huisarts heel gewone kleren dragen. Voor mij was dat een beetje raar want in mijn land zijn artsen verplicht een wit uniform te dragen.
Ik heb een recept gekregen en ben naar de apotheek gegaan. Mijn medicijn was alleen een doos paracetamol. Ik vroeg aan de apotheek: "Moet ik nog wachten op de rest van mijn medicijnen?". Ze zei: "Nee, mevrouw, u hebt deze doos met tabletten en u moet drie keer per dag een tablette met een glas water innemen."
Ik ging terug naar huis. Onderweg dacht ik: "wat raar! In mijn land zou ik een pak vol verschillende medicijnen hebben gekregen."
Later begreep ik dat een wit uniform voor artsen niet verplicht is en dat artsen zo min mogelijk medicijnen proberen voor te schrijven.
Het klimaat in Nederland is anders dan in mijn land. Nederland heeft een regenachtig klimaat. Je kan op een dag verschillende typen weer zien: regen, zon, sneeuw, wind of hagel. Maar ik vind Nederland een mooi land met verschillende vormen en kleuren en veel andere mooie dingen. Ik ben blij dat ik in Nederland kan wonen.
Ik herinner mij de eerste keer dat ik naar de dokter ging. Ik moest eerst zoals andere patiënten in de wachtkamer zitten. Van tijd tot tijd hoorde ik een bel. En dan ging iemand in de kamer van de huisarts. Toen de patiënt eruit kwam, ging nog ??n keer de bel. Een andere patiënt was aan de beurt. In mijn land krijgen de patiënten een nummer. Ze zitten in een grote wachtkamer te wachten. Als de doktersassistente een nummer roept, b.v. nummer 24, mag degene die dat nummer heeft naar de dokter gaan. Op die dag zat ik in de wachtkamer aan het verleden te denken. Plotseling vroeg een mevrouw hoe laat mijn afspraak was. Ik liet mijn afsprakenkaart zien. Mijn afspraak was om 10.15 uur maar ik wist niet hoe ik het in het Nederlands moest zeggen. De mevrouw zei : "als de patiënt komt, mag je na de bel naar binnen."
Toen ik naar de dokter ging, zag ik mijn huisarts heel gewone kleren dragen. Voor mij was dat een beetje raar want in mijn land zijn artsen verplicht een wit uniform te dragen.
Ik ging terug naar huis. Onderweg dacht ik: "wat raar! In mijn land zou ik een pak vol verschillende medicijnen hebben gekregen."
Later begreep ik dat een wit uniform voor artsen niet verplicht is en dat artsen zo min mogelijk medicijnen proberen voor te schrijven.
Het klimaat in Nederland is anders dan in mijn land. Nederland heeft een regenachtig klimaat. Je kan op een dag verschillende typen weer zien: regen, zon, sneeuw, wind of hagel. Maar ik vind Nederland een mooi land met verschillende vormen en kleuren en veel andere mooie dingen. Ik ben blij dat ik in Nederland kan wonen.
zondag 3 april 2011
sizdahbedar
Het is vandaag de dertiende dag van het Iraanse Nieuwjaar. Deze dag heet Sizdahbedar. In Iran geloven de mensen dat ze op de dertiende dag van het nieuwjaar niet thuis moeten blijven. In Iran gaan de mensen de natuur in en ze gaan picknicken. Meestal gaat men met de hele familie picknicken.
Elk gezin moet iets lekkers koken en meebrengen. Ze maken een tafel van veel verschillende lekkere gerechten, gebakjes, koekjes e.z.v. Ruim twee weken voor het Iraanse Nieuwjaar, heeft elk gezin zaad gezaaid, linzen (18 dagen van tevoren) of tarwe (10 dagen van tevoren) of iets anders. Sabzeh, het bord met deze zelfgezaaide zaden, wordt op de eerste dag op de tafel gezet naast de 6 andere traditionele symbolen (zie onder : Norooz). Op de dertiende dag knoopt iedereen een paar sprietjes die hij zelf heeft gezaaid en laat ze in de beek vallen. Met elke knoop wensen ze iets dat ze echt willen hebben. Als ze de geknoopte gezaaide graan, linzen of iets anders in de beek laten vallen, voelen zich heel vrij van moeilijkheden en denken dat ze geluk zullen krijgen.
Mijn man en ik gingen vanochtend naar het Wilhelminapark.We hebben 2 uurtjes gewandeld en veel van de zon en de natuur genoten. Het was vandaag een heerlijke en zonnige dag. Er waren veel mensen in het park. We hebben een aantal foto's van de vogels gemaakt en zijn daarna naar huis gegaan.
Na het eten ik ging naar het wijkcentrum Stervoorde. Daar was het heel druk met een vriendelijke en gezellige sfeer. Er was een vrijetijdsmarkt. Deze markt is bedoeld om volwassenen te informeren over het aanbod van cursussen, hobby's, activiteiten en het doen van vrijwilligerswerk. Verschillende organisaties hadden kramen en ze vertelden aan de bezoekers wat hun organisatie doet en op welke manier.
VluchtelingenWerk had ook een kraam en Ren?e vertelde wat vluchtelingenWerk doet en hoe de organisatie andere mensen helpt. Op de tafel stonden verschillende folders die men mocht uit zoeken en meenemen. Om 4 uur moest iedereen zijn kraam opruimen. Ik ging ook om 4 uur naar huis.
Ik vind dat vandaag een mooie dag was.
Elk gezin moet iets lekkers koken en meebrengen. Ze maken een tafel van veel verschillende lekkere gerechten, gebakjes, koekjes e.z.v. Ruim twee weken voor het Iraanse Nieuwjaar, heeft elk gezin zaad gezaaid, linzen (18 dagen van tevoren) of tarwe (10 dagen van tevoren) of iets anders. Sabzeh, het bord met deze zelfgezaaide zaden, wordt op de eerste dag op de tafel gezet naast de 6 andere traditionele symbolen (zie onder : Norooz). Op de dertiende dag knoopt iedereen een paar sprietjes die hij zelf heeft gezaaid en laat ze in de beek vallen. Met elke knoop wensen ze iets dat ze echt willen hebben. Als ze de geknoopte gezaaide graan, linzen of iets anders in de beek laten vallen, voelen zich heel vrij van moeilijkheden en denken dat ze geluk zullen krijgen.
Na het eten ik ging naar het wijkcentrum Stervoorde. Daar was het heel druk met een vriendelijke en gezellige sfeer. Er was een vrijetijdsmarkt. Deze markt is bedoeld om volwassenen te informeren over het aanbod van cursussen, hobby's, activiteiten en het doen van vrijwilligerswerk. Verschillende organisaties hadden kramen en ze vertelden aan de bezoekers wat hun organisatie doet en op welke manier.
VluchtelingenWerk had ook een kraam en Ren?e vertelde wat vluchtelingenWerk doet en hoe de organisatie andere mensen helpt. Op de tafel stonden verschillende folders die men mocht uit zoeken en meenemen. Om 4 uur moest iedereen zijn kraam opruimen. Ik ging ook om 4 uur naar huis.
Ik vind dat vandaag een mooie dag was.
zaterdag 2 april 2011
Het verhaal van Morad
Een vriendin van mij had een paar weken geleden de vogel van haar dochter te logeren. Het was best een ondeugende vogel. Als mijn vriendin achter de computer zat, typte de vogel vaak mee. Daardoor maakte ze veel fouten. Ik had haar een cassettebandje geleend met Iraanse muziek.
Ze vertelde mij dat de vogel naar deze muziek luisterde en ervan genoot. Toen ze me dat vertelde moest ik aan mijn kanarievogel denken die we vroeger hadden. In mijn land brengen vogels geluk daarom hebben veel gezinnen een vogel thuis.
Onze Kanarie heette Morad. Morad betekent 'wens'. Het was een mooie gele kanarie. Hij floot de hele dag. De deur van zijn kooi stond altijd open en hij kon helemaal vrij door de kamer vliegen of lopen of op tafel bij ons blijven en kijken. Als hij honger of dorst had, ging hij zijn kooi in om te eten en drinken en daarna vloog hij weer naar buiten. Toen we zijn naam Morad riepen, kwam hij snel naar ons toe. Hij wist dat we een stukje appel of peer of iets anders in de hand voor hem hadden. Hij vloog naar ons toe om de lekkernij uit onze vinger te eten. Toen we tegen hem praatten, bleef hij stil en luisterde hij naar ons. Hij hield veel van muziek en genoot ervan. Als we op bezoek gingen, bleef Morad alleen thuis. Dat vond hij niet leuk. Als we terugkwamen was hij erg boos op ons. De boosheid duurde soms twee of drie dagen. We gingen dan naar zijn kooi om met hem te praten maar hij keek niet naar ons. Als we hem riepen, kwam hij niet.
Op een dag van het Iraanse Nieuwjaar gingen we bij familie op bezoek. Toen we terugkwamen, zagen we de vogel niet. We zochten Morad door het hele huis en riepen zijn naam maar hij kwam niet. Plotseling zag ik dat het kleine glasje waar azijn in had gezeten helemaal leeg was. Bij Nieuwjaar moeten er 7 symbolen op de tafel staan en azijn is een van de symbolen (zie, onder, het bericht over Norooz). Meneer Morad had het hele glas azijn opgedronken. Hij was er duizelig van geworden en had alle controle verloren. Hij lag stomdronken boven op de kast. We hebben zijn hoofd onder de koude kraan gehouden en na een uurtje kon hij naar zijn kooi terugvliegen.
Toen hebben we besloten een vrouwtje voor hem te zoeken. We hebben een lieve kanaarievrouwtje gekocht. Na een paar maanden had het vrouwtje vier eiren gelegd. Toen het vrouwtje lag te broeden, zorgde Morad goed voor zijn gezin. Na een paar weken kwamen Morad, zijn vrouwtje en de vier kuikens door de kamer wandelen, zo achter elkaar. Ze waren echt vrij en dat was mooi om te zien.
Toen de kleintjes groter werden, werd de zorg steeds moeilijker. We besloten de kanaries aan een vriend te geven die een grote kanarie tuin had. Met liefde hebben we afscheid genomen van onze vogels.
Ze vertelde mij dat de vogel naar deze muziek luisterde en ervan genoot. Toen ze me dat vertelde moest ik aan mijn kanarievogel denken die we vroeger hadden. In mijn land brengen vogels geluk daarom hebben veel gezinnen een vogel thuis.
Morad bij zijn kooi
Op een dag van het Iraanse Nieuwjaar gingen we bij familie op bezoek. Toen we terugkwamen, zagen we de vogel niet. We zochten Morad door het hele huis en riepen zijn naam maar hij kwam niet. Plotseling zag ik dat het kleine glasje waar azijn in had gezeten helemaal leeg was. Bij Nieuwjaar moeten er 7 symbolen op de tafel staan en azijn is een van de symbolen (zie, onder, het bericht over Norooz). Meneer Morad had het hele glas azijn opgedronken. Hij was er duizelig van geworden en had alle controle verloren. Hij lag stomdronken boven op de kast. We hebben zijn hoofd onder de koude kraan gehouden en na een uurtje kon hij naar zijn kooi terugvliegen.
Toen hebben we besloten een vrouwtje voor hem te zoeken. We hebben een lieve kanaarievrouwtje gekocht. Na een paar maanden had het vrouwtje vier eiren gelegd. Toen het vrouwtje lag te broeden, zorgde Morad goed voor zijn gezin. Na een paar weken kwamen Morad, zijn vrouwtje en de vier kuikens door de kamer wandelen, zo achter elkaar. Ze waren echt vrij en dat was mooi om te zien.
de kuikentjes zijn een paar weken oud
Toen de kleintjes groter werden, werd de zorg steeds moeilijker. We besloten de kanaries aan een vriend te geven die een grote kanarie tuin had. Met liefde hebben we afscheid genomen van onze vogels.
dinsdag 22 maart 2011
klavertje vier
Ik besloot een kaartje te kopen en ging de kaarten winkel binnen. Ik vroeg aan de verkoper wat hij voor kaarten voor de Vrouwendag had. Hij zei :"Ik heb geen speciale kaarten voor de Vrouwendag maar u kunt een andere soort kaart zoeken."
Tussen alle kaarten zag ik een kaart die mij herinnerde aan een les die wij tijdens de mantelzorg cursus hadden gehad: mijn docent had een aantal plaatjes op de tafel gelegd en elke van ons mocht drie plaatjes kiezen. Elke cursist had drie verschillende plaatjes gekozen en moest vertellen waarom hij die plaatjes had gekozen.
Ik had drie foto's van planten gekozen. Op ??Een van de foto's was er een plant met vier bladeren. Mijn docent vroeg: "Weet je de naam van deze plant?" Ik zei: "Nee, maar ik heb veel van deze planten in parken en tuinen gezien."
"Ja", zei de docent, "maar er is een verschil tussen deze plant en de anderen die je ziet. De meeste van deze planten hebben drie bladeren en deze heeft vier bladeren. Deze plant heet klavertje vier en deze plant brengt geluk."
Dus heb ik een kaart met een foto van een klavertje vier gekocht en ging naar mevrouw R. op bezoek. Behalve mevrouw R was mevrouw Annemarie ook daar. Eerst hebben we iets gedronken. Ik heb een kleine tekst op klad geschreven. Mevrouw Annemarie heeft mijn tekst gecorrigeerd daarna heb ik de tekst op de kaart geschreven en de kaart aan mevrouw R. gegeven.
Met z'n drieën hebben we over verschillende onderwerpen gepraat. ik ben daar een uur gebleven en ik vond het gezellig. Ik heb een aantal uitdrukkingen van mevrouw Annemarie geleerd.
maandag 21 maart 2011
Norooz
Deze tekst over het Iraanse Nieuwjaarsfeest heb ik op 11 november 2001 geschreven en is in de schoolkrant van het Albeda College verschenen. Omdat de tekst nog steeds actueel is, heb ik besloten om hem hier te publiceren. Ieder jaar, vanaf 21 maart, vieren we het Iraanse Nieuwjaarsfeest.
Het Iraanse Nieuwjaarsfeest begint op 21 maart (= de eerste dag van de lente) en duurt 13 dagen. Al dertien dagen in het Nieuwjaar heerst een vrolijke sfeer in Iran. Iedereen probeert iets nieuw te maken. Winkelcentra lopen vol en vooral de kledingzaaken hebben het heel druk. De huisvrouwen maken het huis schoon tot in alle gaatjes, de mannen moeten zorgen dat het hele gezin nieuwe kleren kan dragen. De scholen zijn 13 dagen gesloten en de kinderen genieten daarvan. De traditie is dat je op de eerste dag van het Nieuwjaar de familieleden gaat bezoeken die ouder dan jou zijn. Binnen 13 dagen moet je alle familieleden en kennissen bezocht hebben. De kinderen krijgen cadeau's en daar worden ze heel blij van.
In elke huiskamer wordt er een kleed uitgespreid waarop zeven symbolische voorwerpen worden gelegd. De namen van deze zeven dingen beginnen met een S:
Verder staat er een spiegel, bloemen, kaarsen, en een kom met goudvissen. Al deze symbolen staan voor vreugde en voorspoed in het nieuwe jaar. Op tafel staan veel schalen met lekkere koekjes, chocola, snoepjes en verschillende noten en veel vruchten.
Op de dertiende dag na het begin van het nieuwe jaar gaan de mensen de natuur in om te picknicken. Iedereen knoopt een aantal sprietjes van het zelfgezaaide graan en laat ze in de beek vallen, terwijl ze een wens doen voor het nieuwe jaar.
Het Iraanse Nieuwjaarsfeest begint op 21 maart (= de eerste dag van de lente) en duurt 13 dagen. Al dertien dagen in het Nieuwjaar heerst een vrolijke sfeer in Iran. Iedereen probeert iets nieuw te maken. Winkelcentra lopen vol en vooral de kledingzaaken hebben het heel druk. De huisvrouwen maken het huis schoon tot in alle gaatjes, de mannen moeten zorgen dat het hele gezin nieuwe kleren kan dragen. De scholen zijn 13 dagen gesloten en de kinderen genieten daarvan. De traditie is dat je op de eerste dag van het Nieuwjaar de familieleden gaat bezoeken die ouder dan jou zijn. Binnen 13 dagen moet je alle familieleden en kennissen bezocht hebben. De kinderen krijgen cadeau's en daar worden ze heel blij van.
In elke huiskamer wordt er een kleed uitgespreid waarop zeven symbolische voorwerpen worden gelegd. De namen van deze zeven dingen beginnen met een S:
- sabzeh: een bord met zelf gezaaide graan
- sier: een paar teentjes knoflook
- sieb: een appel
- serkeh: en klein glaasje azijn
- samanoo: puree van graanbloesems
- somaagh: een rode, scherpe poeder die vaak op kabab wordt gestrooid
- sekkeh: een paar munten in een schaaltje water
Op de dertiende dag na het begin van het nieuwe jaar gaan de mensen de natuur in om te picknicken. Iedereen knoopt een aantal sprietjes van het zelfgezaaide graan en laat ze in de beek vallen, terwijl ze een wens doen voor het nieuwe jaar.
zondag 20 maart 2011
De Dag Van De Dialoog
2 november 2010 werd de dag van de dialoog georganiseerd. Daar heb ik aan meegedaan. Hierbij een paar voorstellen om het leven in Rijswijk prettiger te maken. Misschien kan ik het niet goed uitleggen maar ik heb mijn beste gedaan en wel twee weken tijd daaraan besteed.
:( 1. Ik zie al jaren twee grote lege flats in Rijswijk, vlakbij de benzinepomp en het oude postkantoor. Deze flats kunnen voor verschillende doelen gebruikt worden zoals een kantoor, een ziekenhuis, een school of voor woningen.
:( 2. In mijn straat en de omgeving staan veel grote bomen die veel last voor de bewoners bezorgen. 's Nachts slapen de vogels in die bomen. Ze maken alle auto's vuil die onder de bomen zijn geparkeerd. De mensen die 's ochtends naar hun werk willen gaan moeten eerst met veel moeite hun auto's schoonmaken. Dan moeten ze, moe van het schoonmaken, naar hun werk gaan of met een vieze auto.
De straten zijn in de hersft vol droge bladeren. Als het regent, worden de bladeren nat en ze blijven een langeg tijd op straat liggen. Het uitzicht van de straat is niet mooi, zeker niet in de herfst of in de winter. Door deze bomen schijnt de zon niet in de huizen van de bewoners.
Volgens mij hoeven de kleine straten niet zulke hoge, volle bomen te hebben. In plaats van deze bomen kunnen een paar kleine bomen of grote bakken met mooie bloemen gezet worden.
:( 3. De borden vlak bij de basisscholen vind ik niet mooi. Het zijn ronde pijpen en daarboven staat een open hand. Deze borden betekent dat er vlakbij een schoolgebouw staat. Volgens mij kunnen in plaats van de pijpen mooie borden geplaatst worden, met foto's van de kinderen die op school zitten, terwijl ze bezig zijn met leren of spelen, of lachende kinderen. In ieder geval iets mooier dan die pijpen.
:( 4. Voordat huizen door woningcorporaties aan de huurders worden opgeleverd, is het beter als alle kapotte en beschadigde dingen vervangen worden. Ik denk aan b.v. het toilet, de wastafels, de douche, dingen die in de keuken zijn.
:( 5. In de woningen zijn er een aantal problemen die verbeterd kunnen worden zoals de geiser in de keuken, het moederhaard van de CV in de woonkamer, lelijke leidingen die langs de plinten lopen. Door het gebruik van individuele CV en geizer in de keuken, krijgen mensen ademhalingsproblemen en last van prikkeling in de ogen, omdat het gas in het huis blijft hangen. Dat is gevaarlijk voor de gezondheid.
De hoofdkraan staat in de berging beneden. Als plotseling een waterleiding in een huis beschadigd wordt en het water met kracht uit de pijp komt, moet men naar beneden rennen om de hoofdkraan dicht te draaien. De hoofdkranen zijn in een klein kamertje van ongeveer twee vierkantemeters en de deur van de kamer kan alleen met een plat schroevendraaier geopend worden. Stel je voor dat je onder de douche staat en de waterleiding plotseling kapot gaat. Je bent alleen in huis. Wat moet je doen?
:( 6. We hebben geen directe buslijn tussen Rijswijk en R. de Graaf ziekenhuis in Delft. Waarom kan Rijswijk geen eigen ziekenhuis hebben terwijl veel mensen in Rijswijk wonen?
:( 7. Ik hoorde (maar ik weet het niet zeker) dat ooievaarspashouders in Den Haag gratis gebruik kunnen maken van openbaar vervoer maar dat geldt niet voor inwoners van Rijswijk. Wat is het verschil tussen de bewoners van de twee steden?
:) Maar ik heb ook veel mooie projecten gezien. De gemeente Rijswijk is een paar maanden geleden begonnen met de renovatie van het Wilhelmina Park. De werkluiden werken hard en ze proberen het park mooier te maken. Nu maken ze veel grote en mooie kanalen in verschillende plaatsen in het park die met elkaar verbonden zijn. In de zomertijd kunnen de mensen daar gaan zwemmen.
Volgens mij, als in dat mooie park, een restaurant, een grote parkeerplaats en een paar watervallen worden geplaatst, komen behalve de inwoners van Rijswijk, ook veel toeristen van het park te genieten. Bovendien kan er ook voor de kinderen een grote speelplaats met verschillende en moderne speltoestellen gemaakt worden. Aan de waterkant kunnen vaste zitbanken neergezet worden en binnen het park lantarnen voor het licht geplaatst worden. Ik denk dat Rjswijk ??n van de mooiste park in de omgeving kan hebben, met name het Wilhelminapark!!!
:( 1. Ik zie al jaren twee grote lege flats in Rijswijk, vlakbij de benzinepomp en het oude postkantoor. Deze flats kunnen voor verschillende doelen gebruikt worden zoals een kantoor, een ziekenhuis, een school of voor woningen.
De straten zijn in de hersft vol droge bladeren. Als het regent, worden de bladeren nat en ze blijven een langeg tijd op straat liggen. Het uitzicht van de straat is niet mooi, zeker niet in de herfst of in de winter. Door deze bomen schijnt de zon niet in de huizen van de bewoners.
Volgens mij hoeven de kleine straten niet zulke hoge, volle bomen te hebben. In plaats van deze bomen kunnen een paar kleine bomen of grote bakken met mooie bloemen gezet worden.
:( 3. De borden vlak bij de basisscholen vind ik niet mooi. Het zijn ronde pijpen en daarboven staat een open hand. Deze borden betekent dat er vlakbij een schoolgebouw staat. Volgens mij kunnen in plaats van de pijpen mooie borden geplaatst worden, met foto's van de kinderen die op school zitten, terwijl ze bezig zijn met leren of spelen, of lachende kinderen. In ieder geval iets mooier dan die pijpen.
:( 5. In de woningen zijn er een aantal problemen die verbeterd kunnen worden zoals de geiser in de keuken, het moederhaard van de CV in de woonkamer, lelijke leidingen die langs de plinten lopen. Door het gebruik van individuele CV en geizer in de keuken, krijgen mensen ademhalingsproblemen en last van prikkeling in de ogen, omdat het gas in het huis blijft hangen. Dat is gevaarlijk voor de gezondheid.
De hoofdkraan staat in de berging beneden. Als plotseling een waterleiding in een huis beschadigd wordt en het water met kracht uit de pijp komt, moet men naar beneden rennen om de hoofdkraan dicht te draaien. De hoofdkranen zijn in een klein kamertje van ongeveer twee vierkantemeters en de deur van de kamer kan alleen met een plat schroevendraaier geopend worden. Stel je voor dat je onder de douche staat en de waterleiding plotseling kapot gaat. Je bent alleen in huis. Wat moet je doen?
:( 6. We hebben geen directe buslijn tussen Rijswijk en R. de Graaf ziekenhuis in Delft. Waarom kan Rijswijk geen eigen ziekenhuis hebben terwijl veel mensen in Rijswijk wonen?
:( 7. Ik hoorde (maar ik weet het niet zeker) dat ooievaarspashouders in Den Haag gratis gebruik kunnen maken van openbaar vervoer maar dat geldt niet voor inwoners van Rijswijk. Wat is het verschil tussen de bewoners van de twee steden?
:) Maar ik heb ook veel mooie projecten gezien. De gemeente Rijswijk is een paar maanden geleden begonnen met de renovatie van het Wilhelmina Park. De werkluiden werken hard en ze proberen het park mooier te maken. Nu maken ze veel grote en mooie kanalen in verschillende plaatsen in het park die met elkaar verbonden zijn. In de zomertijd kunnen de mensen daar gaan zwemmen.
Volgens mij, als in dat mooie park, een restaurant, een grote parkeerplaats en een paar watervallen worden geplaatst, komen behalve de inwoners van Rijswijk, ook veel toeristen van het park te genieten. Bovendien kan er ook voor de kinderen een grote speelplaats met verschillende en moderne speltoestellen gemaakt worden. Aan de waterkant kunnen vaste zitbanken neergezet worden en binnen het park lantarnen voor het licht geplaatst worden. Ik denk dat Rjswijk ??n van de mooiste park in de omgeving kan hebben, met name het Wilhelminapark!!!
“NL DOET”, een dagje uit
Op 19 maart om 10 uur moesten vrijwilligers en cli?nten op VluchtelingenWerk aanwezig zijn om samen naar Blijdorp te gaan.
Op VluchtelingenWerk was het druk en er was een vriendelijke sfeer. De muren en de ramen waren met mooie driehoekige oranje vlaggen versierd. Op lange tafels bedekt met mooie tafelkleden stonden kannen met thee, koffie, frisdrank en verschillende soorten van lekkere gebakken. Toen iedereen aanwezig was, deelde mevrouw Ren?e (coach Taal & Integratie) een aantal enveloppen uit. In iedere envelop zat een routebeschrijving vanaf station Rotterdam tot aan de dierentuin Blijdorp, informatie over de reis, een plattegrond van de dierentuin, twee visitekaartjes met een telefoonnummer en treinkaartjes. Als we in de dierentuin problemen hadden konden we haar bellen. Ze ging ons in groepjes verdelen en gaf een envelop aan de begeleiders. Tenslotte vertrokken we naar het station Rijswijk waar we op de trein richting Rotterdan moesten wachten.
We zijn op station Rotterdam uitgestapt. Daarna moesten we ongeveer 15 minuten richting Blijdorp lopen. Daar heeft mevr. Ren?e de entreekaartjes voor de hele groep betaald en we mochten de dierentuin binnen. Van mevr. Ren?e moesten we als groep bij elkaar blijven maar verder mochten we kiezen waar wij wilden gaan.
We hebben gehoord dat een ijberenpaar een baby had gekregen en het jong mocht vandaag voor de eerste keer naar buiten. Het ijsbeertje werd op 6 december 2010 geboren. Tot nu toe moest het jong in een donkere kraamkamer blijven, Er stonden veel mensen rond de ijzerdraden met een fototoestel of mobiel aan de hand te wachten. Ze wilden van het babybeertje een foto maken. Eindelijk kwam het jonge ijsbeertje naar buiten. Zijn moeder en vader beschermden hun kleintje. Na een paar minuten wandelde vader beer apart van zijn gezin maar moeder en babybeertje wandelden naast elkaar. Toen vader beer vrij nam, ver van zijn gezin ging en alleen aan zichzelf dacht, moesten veel kijkers hard lachen en sommigen zeiden een grapje over de mannen.
We hebben een grote olifant gezien die zich waste onder het water. Hij zag er uit als een auto in de Carwash, maar er is een groot verschil tussen de auto en de olifant: in de Carwash moet de auto stil staan maar de olifant kan bewegen onder het water. Mevr. Connie vertelde daat het jong van de olifant altijd tussen de moeder en de tante blijft lopen. Toen we iets wilden gaan drinken, zijn we naar het restaurant gegaan. Op de bekertjes van de koffie stond er dat een olifant per dag 200 liter water drinkt. Ik heb op het Internet gelezen dat een Aziatische olifant op zijn minst z'n 150 kilo per dag eet. Olifanten in dierentuinen krijgen vaak groenten en fruit, wat voedzamer is, en daardoor eten ze minder.
Toen moesten we weer naar huis. Het was een mooie dag geweest, gezellig en leerzaam.
Abonneren op:
Posts (Atom)