In de vlindertuin

Mijn vriendin heeft mij uitgenodigd om tijdens de meivakantie samen met haar naar de vlindertuin te gaan. We hebben voor 27 april afgesproken. De vlindertuin zit in Leidschendam. We hebben de bus vanaf Rijswijk Station
genomen, richting station Voorburg.
Daar moesten we overstappen. We gingen naar binnen.
De reis duurt ongeveer een halfuur. Onderweg zaggen we veel mooie natuur. Opdeze mooie lentedag stonden de bloemen in bloei.
De vlindertuin zit in een groot gebouw. We gingen naar
binnen. Er was was een ruimte met tafels en stoelen voor de bezoekers die iets willen drinken.

 

 
Daar staat de balie waar de bezoeken moeten betalen. het is heel warm en vochtig in de vlindertuin, daarom zei een medewerker dat we onze jassen moesten uitdoen. We konden de jassen op een kapstok hangen. Dat hebben we gedaan. We kochten twee entreekaartjes en gingen de tuin binnen.
De tuin is ongelooflijk mooi om te zien. Daar kom je in een andere wereld. Het is een grote tuin met verschillende soorten kleine bomen en veel gekleurde bloemen. Erg mooi, prachtig!!!

Het plafond van de vlindertuin is van glas. Daardoor kan licht en zon makkelijk op de planten en bomen schijnen. Er zijn veel soorten bloemen van verschillende kleuren en vormen. Er zijn ook bananenplanten met grote trossen bananen en veel andere mooie bomen waarvan ik de naam niet ken.

Overal zie je mooie vlinders met verschillende kleuren. Ze fladderen of zitten op de bomen en bloemen. Ze zijn niet bang voor de bezoekers. Ze blijven gewoon op hun blad of bloem zitten. De bezoekers maken foto's van de vlinders en de andere dieren of planten die in de tuin leven.

Er leven ook vogels in de tuin, kanaries en vinken en andere vrolijke vogels. Ze vliegen en fluiten. Ik denk dat ze hier blij leven in deze mooie tuin.

Er is ook een waterval met onderaan een vijver waar gekleurde vissen zwemmen. Er zijn grote stenen in de vijver. Daarop zitten schildpaden naar de waterval te kijken.

Een medewerkster van de vlindertuin wees ons een grote rups op een bananenplant. De rups is heel groot. Hij eet heel veel uit het blad. Daarna wordt de rups een prachtige vlinder, blauw en bruin. Op andere bladeren zaten vlindereitjes.
Er zijn veel vruchten in de tuin, zoals stukken sinaasappels die op een stokje zijn geplaatst en mango's en andere exotische vruchten en ook borden waarin de vlinders suikerwater kunnen drinken. De borden zijn heel mooi om te zien. Ze lijken platte gebloemde borden maar als je van dichtbij kijkt zie je heel veel kleine schaaltjes. De schaaltjes zijn met suikerwater gevuld. De vlinders komen de suikerwater drinken.

We zagen dat sommige kinderen een blaadje hadden waarin ze iets moesten invullen. We hebben bij de receptie het blaadje gevraagd om het spelletje te doen. In de tuin staan overal letters verstopt. We moesten alle letters opzoeken om het geheime woord te vinden. Dat was goed zoeken! Maar we hebben de meeste letters gevonden en ingevuld. De andere letters konden we raden. Zo hebben we het goede antwoord gevonden en we mochten onze prijs bij de receptie halen: een snoepje.

Voordat we de vlindertuin verlieten, gaf mijn vriendin mij een potje met paarse viooltjes. Daarna liepen we naar de

bushalte en gingen weer naar huis.

Het was een leuke dag en ik zal die dag nooit vergeten.

In het Wilhelmina park

Het was gisteren eerste Paasdag. Het was mooi weer en een prachtige dag!!

Mijn man en ik besloten naar het park te gaan. Het was half elf in de morgen en op straat was het heel rustig. Misschien waren veel mensen op vakantie gegaan en de anderen sliepen nog.
Omdat de zondag een rustdag is, slapen veel

mensen tot 's middags 12 uur.

In het park waren er een paar gezinnen, ouders met kinderen.

De blije kinderen speelden op speeltoestellen en sommigen zwommen in het meertje. We wandelden tot ongeveer 12 uur. We dachten aan vorig jaar hoe werknemers van de gemeente Rijswijk in de kou bezig waren met verschillende werkvoertuigen.

Dankzij hun werk is het Wilhelminapark helemaal veranderd. Het is ongelooflijk mooi geworden. Die mensen hebben met slecht weer, onder regenbuien en sneeuwbuien hard gewerkt. Het resultaat van hun moeite is een modern en prachtig park met veel brede sloten, mooie nieuwe bomen, mooie fietspaden en aparte voetpaden voor de wandelaars.
Er is ook een plek voor de mensen die in het park een barbecue willen maken. Om 12 uur, gingen we naar Delft en na het eten gingen we weer naar huis. In de middag gingen we weer naar het park. Er was een groot verschil tussen de ochtend en de middag. 's Middags kon je niet makkelijk de auto parkeren omdat alle wegen waren vol met geparkeerde auto's. 's Ochtends was het park leeg maar 's middags zaten er veel mensen die een picknick hadden meegenomen.  Je zag overal as van de barbecue en je kon de lekkere geur van verschillende gerechten ruiken.

Onderweg vroeg mijn man: "Wat betekent Rijswijk eigenlijk? We weten wat wijk betekent maar wat is Rijs?" Ik antwoordde: "We kennen de betekenis van de naam Rijswijk niet, maar we weten dat Rijswijk een groene en mooie stad is."

in de reclame

We woonden pas een maand in Nederland. Op een dag ging ik naar de supermarkt om boodschappen te doen. Bij de slagerij was het vlees in de reclame voor een lage prijs. Bovendien, was de actie '2 voor de prijs van 1'. Ik zag dat veel mensen blij waren met de lage prijs en dat ze veel
vlees kochten. Ik dacht: "dat is goed.
Ik zal een aantal verpakkingen vlees en gehakt kopen en ze in de vriezer doen. Dan hoef ik voor een paar maanden geen vlees te kopen." Ik heb dus veel vlees gekocht voor ongeveer 12 gulden. 12 gulden was veel geld maar als ik zo veel vlees voor de normale prijs had gekocht was het veel duurder geweest. Dus maar die prijs betalen.
Heel blij ging ik met een tas vol vlees naar huis. Thuis, vertelde ik het hele verhaal aan mijn man en mijn dochter. Ze werden ook heel blij. Maar mijn dochter kon al beter Nederlands lezen als ik. Ze zei tegen mij: "Mama, je hebt veel vlees voor een lage prijs gekocht maar weet je dat het varkensvlees en paardenvlees is?." Ik zei: "Wat? Wie zou het vlees van varkens en paarden willen eten?" Mijn dochter vertelde mij dat Nederlanders vaak varkensvlees eten en sommige mensen lusten ook paardenvlees.
Mijn dochter zei: "Ik ga het vlees naar de supermarkt terugbrengen en ons geld terugvragen."  Ze heeft het vlees naar de supermarkt teruggebracht. Met veel moeite kreeg ze het geld terug. Ze heeft een uur lang met het personeel en de baas van de supermarkt gepraat en het verhaal uitgelegd. Ze vonden dat we het vlees maar moesten weggooien. Uiteindelijk namen ze het vlees terug maar zeiden wel dat het voor de eerste en de laatste keer was.
Vanaf die tijd, lees ik altijd heel goed de naam van de producten die ik wil kopen.

dit is Nederland (3)

Ik was in gesprek met mijn vriendin. Ze vertelde mij wat gebeurde toen ze net in Nederland was. Ik vroeg haar of ik haar verhaal op mijn weblog kon plaatsen. En dat mag. Hier is haar verhaal:
"We woonden pas drie weken in Nederland. Mijn man, een Nederlander, ging werken. Ik moest alleen naar het stadhuis om ons in te schrijven als nieuwe inwoners. De ambtenaar vroeg naar onze gegevens: naam, voornaam, adres, nationaliteit. Dat was geen probleem. Toen vroeg hij naar mijn godsdienst. Ik stond perplex. De ambtenaar dacht dat ik het woord 'godsdienst' niet begreep. Hij zei: "religie" en "als u in Nederland wilt wonen, moet u de taal leren".    
Ik werd een beetje boos. Ik woonde pas drie weken in Nederland. Dat was toch knap om alleen naar het stadhuis te gaan! Maar ik kende te weinig woorden om het uit te leggen. Maar ik was ook verbaasd. Waarom vroeg hij naar mijn godsdienst? In mijn land is het ondenkbaar. Staat en godsdienst hebben niets met elkaar te maken. Toen ik dat aan mijn man vertelde, zei hij nuchter: "Zo is het hier".

dit is Nederland (2)

Een vriendin van mij had mijn bericht gelezen. Mijn ervaring bij de dokter vond ze herkenbaar. Ze vertelde mij over haar eerste bezoek bij een Nederlandse tandarts. Ik vond het een heel leuk verhaal en van haar mocht ik het verhaal op mijn weblog plaatsen.
"Toen ik naar Nederland kwam, vond ik ook sommige dingen raar. Ik herinner mij een bezoek bij de tandarts. Ik vond het heel erg. Hij ging in ??n keer boren, zonder verdoving. In mijn land moet je 3 of 4 keer naar de tandarts voor ??n behandeling. De tandarts gaat boren en als het te veel pijn doet, stopt hij. Hij doet een pasta met kruidnagels in de kies. Dat noemen we een pleister. De pleister is ontsmettend en verdovend. De pati?nt moet ??n week wachten en de tandarts gaat verder boren. Nog ??n week wachten voordat hij verder gaat. Het duurt langer maar het doet bijna geen pijn en elke behandeling is kort. In Nederland, vond ik de tandartsbezoeken heel erg. Gelukkig heb ik nu een Iraanse tandarts. Ik ben heel tevreden met zijn behandelingen."

 

een geluk bij een ongeluk

Jaren geleden, toen we net in Nederland waren aangekomen, leerde ik fietsen met de hulp van mijn man en mijn dochter. In die tijd woonden we in Vlaardingen. Met mooi weer gingen we met z'n tweeën of z'n drieën fietsen.
Op een dag besloten we in de richting van Maassluis te gaan fietsen. Het is een mooie, groene weg, die door het bos loopt. Het was een mooie dag, we waren vrolijk, we praatten met elkaar. We namen een kleine weg.
De weg ging eerst omhoog daarna omlaag, richting Maassluis. Ik wist niet dat ik niet hoefde te trappen als de weg naar beneden gaat. Ik ging steeds sneller naar beneden. Op een moment, kon ik mijn fiets niet meer controleren. Ik ging heel snel naar beneden, ik botste tegen een lantarenpaal en viel op de stoep. Mijn elleboog deed heel erg pijn. Een aantal auto's stopten. Een man bracht ons naar het ziekenhuis. Een aardige vrouw zei tegen mijn man: "ik kan jullie fietsen naar mijn huis brengen". Ze gaf het adres van haar huis aan mijn man.
De dokter deed mijn hand in een verband en bond hem met een mitella aan mijn schouder. Hij zei dat ik 6 maanden naar fysiotherapie moest gaan.
In de praktijk van de fysiotherapeute, maakte ik kennis met een aardige vrouw, Annie. Elke dag zaten Annie en ik in de wachtkamer en we praatten over verschillende zaken. Annie en ik werden goede vriendinnen van elkaar. We gingen naar Annie's huis om koffie te drinken. Zij en haar man kwamen ook bij ons thuis. Soms ontmoette ik Annie in de bus. Dan ging ik naast haar zitten om te praten. Annie stelde ons aan haar familie voor. We hebben kennis gemaakt met haar familie. Ze zijn allemaal aardige mensen.
Een paar jaar later zijn we naar Rijswijk verhuisd maar we hebben nog steeds contact met elkaar. Annie heeft mij veel over de Nederlandse cultuur verteld.
Ja, ik heb een geluk bij een ongeluk gekregen.

dit is Nederland (1)

Toen we in Nederland kwamen, vonden we in de eerste jaren dat er veel verschil was tussen ons land en Nederland. In Nederland waren de winkels vanaf 9 uur open terwijl in mijn land de winkels van 's ochtends vroeg tot midden in de nacht open blijven. Sommige winkels zijn alleen een paar uren gesloten. De mensen kunnen altijd winkelen.
Ik herinner mij de eerste keer dat ik naar de dokter ging. Ik moest eerst zoals andere patiënten in de wachtkamer zitten. Van tijd tot tijd hoorde ik een bel. En dan ging iemand in de kamer van de huisarts. Toen de patiënt eruit kwam, ging nog ??n keer de bel. Een andere patiënt was aan de beurt. In mijn land krijgen de patiënten een nummer. Ze zitten in een grote wachtkamer te wachten. Als de doktersassistente een nummer roept, b.v. nummer 24, mag degene die dat nummer heeft naar de dokter gaan. Op die dag zat ik in de wachtkamer aan het verleden te denken. Plotseling vroeg een mevrouw hoe laat mijn afspraak was. Ik liet mijn afsprakenkaart zien. Mijn afspraak was om 10.15 uur maar ik wist niet hoe ik het in het Nederlands moest zeggen. De mevrouw zei : "als de patiënt komt, mag je na de bel naar binnen."
Toen ik naar de dokter ging, zag ik mijn huisarts heel gewone kleren dragen. Voor mij was dat een beetje raar want in mijn land zijn artsen verplicht een wit uniform te dragen.

Ik heb een recept gekregen en ben naar de apotheek gegaan. Mijn medicijn was alleen een doos paracetamol. Ik vroeg aan de apotheek: "Moet ik nog wachten op de rest van mijn medicijnen?". Ze zei: "Nee, mevrouw, u hebt deze doos met tabletten en u moet drie keer per dag een tablette met een glas water innemen."

Ik ging terug naar huis. Onderweg dacht ik: "wat raar! In mijn land zou ik een pak vol verschillende medicijnen hebben gekregen."

Later begreep ik dat een wit uniform voor artsen niet verplicht is en dat artsen zo min mogelijk medicijnen proberen voor te schrijven.
Het klimaat in Nederland is anders dan in mijn land. Nederland heeft een regenachtig klimaat. Je kan op een dag verschillende typen weer zien: regen, zon, sneeuw, wind of hagel. Maar ik vind Nederland een mooi land met verschillende vormen en kleuren en veel andere mooie dingen. Ik ben blij dat ik in Nederland kan wonen.

sizdahbedar

Het is vandaag de dertiende dag van het  Iraanse Nieuwjaar. Deze dag heet Sizdahbedar. In Iran geloven de mensen dat ze op de dertiende dag van het nieuwjaar niet thuis moeten blijven. In Iran gaan de mensen de natuur in en ze gaan picknicken. Meestal gaat men met de hele familie picknicken.
Elk gezin moet iets lekkers koken en meebrengen. Ze maken een tafel van veel verschillende lekkere gerechten,  gebakjes, koekjes e.z.v. Ruim twee weken voor het Iraanse Nieuwjaar, heeft elk gezin zaad gezaaid, linzen (18 dagen van tevoren) of tarwe (10 dagen van tevoren) of iets anders. Sabzeh, het bord met deze zelfgezaaide zaden, wordt op de eerste dag  op de tafel gezet naast de 6 andere traditionele symbolen (zie onder : Norooz). Op de dertiende dag knoopt iedereen een paar sprietjes die hij zelf heeft gezaaid en laat ze in de beek vallen. Met elke knoop wensen ze iets dat ze echt willen hebben. Als ze de geknoopte gezaaide graan,  linzen of iets anders in de beek laten vallen, voelen zich heel vrij van moeilijkheden en denken dat ze geluk zullen krijgen.

Mijn man en ik gingen vanochtend naar het Wilhelminapark.We hebben 2 uurtjes gewandeld en veel van de zon en de natuur genoten. Het was vandaag  een heerlijke en zonnige dag. Er waren veel mensen in het park. We hebben een aantal foto's van de vogels gemaakt en zijn daarna naar huis gegaan.
Na het eten ik ging naar het wijkcentrum Stervoorde. Daar was het heel druk met een vriendelijke en gezellige sfeer. Er was een vrijetijdsmarkt. Deze markt is bedoeld om volwassenen te informeren over het aanbod van cursussen, hobby's, activiteiten en het doen van vrijwilligerswerk. Verschillende organisaties hadden kramen en ze vertelden aan de bezoekers wat hun organisatie doet en op welke manier. 
VluchtelingenWerk had ook een kraam en Ren?e vertelde wat vluchtelingenWerk doet en hoe de organisatie andere mensen helpt. Op de tafel stonden verschillende folders die men mocht uit zoeken en meenemen. Om 4 uur moest iedereen zijn kraam opruimen. Ik ging ook om 4 uur naar huis.
Ik vind dat vandaag een mooie dag was.

Het verhaal van Morad

Een vriendin van mij had een paar weken geleden de vogel van haar dochter te logeren. Het was best een ondeugende vogel. Als mijn vriendin achter de computer zat, typte de vogel vaak mee. Daardoor maakte ze veel fouten. Ik had haar een cassettebandje geleend met Iraanse muziek.

Ze vertelde mij dat de vogel naar deze muziek luisterde en ervan genoot. Toen ze me dat vertelde moest ik aan mijn kanarievogel denken die we vroeger hadden. In mijn land brengen vogels geluk daarom hebben veel gezinnen een vogel thuis.

Onze Kanarie heette Morad. Morad betekent 'wens'. Het was een mooie gele kanarie. Hij floot de hele dag. De deur van zijn kooi stond altijd open en hij kon helemaal vrij door de kamer vliegen of lopen of op tafel bij ons blijven en kijken. Als hij honger of dorst had, ging hij zijn kooi in om te eten en drinken en daarna vloog hij weer naar buiten. Toen we zijn naam Morad riepen, kwam hij snel naar ons toe. Hij wist dat we een stukje appel of peer of iets anders in de hand voor hem hadden. Hij vloog naar ons toe om de lekkernij uit onze vinger te eten. Toen we tegen hem praatten, bleef hij stil en luisterde hij naar ons. Hij hield veel van muziek en genoot ervan. Als we op bezoek gingen, bleef Morad alleen thuis. Dat vond hij niet leuk. Als we terugkwamen was hij erg boos op ons. De boosheid duurde soms twee of drie dagen. We gingen dan naar zijn kooi om met hem te praten maar hij keek niet naar ons. Als we hem riepen, kwam hij niet.

Morad bij zijn kooi

Op een dag van het Iraanse Nieuwjaar gingen we bij familie op bezoek. Toen we terugkwamen, zagen we de vogel niet. We zochten Morad door het hele huis en riepen zijn naam maar hij kwam niet. Plotseling zag ik dat het kleine glasje waar azijn in had gezeten helemaal leeg was. Bij Nieuwjaar moeten er 7 symbolen op de tafel staan en azijn is een van de symbolen (zie, onder, het bericht over Norooz). Meneer Morad had het hele glas azijn opgedronken. Hij was er duizelig van geworden en had alle controle verloren. Hij lag stomdronken boven op de kast. We hebben zijn hoofd onder de koude kraan gehouden en na een uurtje kon hij naar zijn kooi terugvliegen.
Toen hebben we besloten een vrouwtje voor hem te zoeken. We hebben een lieve kanaarievrouwtje gekocht. Na een paar maanden had het vrouwtje vier eiren gelegd. Toen het vrouwtje lag te broeden, zorgde Morad goed voor zijn gezin. Na een paar weken kwamen Morad, zijn vrouwtje en de vier kuikens door de kamer wandelen, zo achter elkaar. Ze waren echt vrij en dat was mooi om te zien.

de kuikentjes zijn een paar weken oud

Toen de kleintjes groter werden, werd de zorg steeds moeilijker. We besloten de kanaries aan een vriend te geven die een grote kanarie tuin had. Met liefde hebben we afscheid genomen van onze vogels.